دروغگویی کودکان
آیا به تازگی دریافته اید که کودکتان در مورد هر مسئلهای دروغ میگوید و اکنون نمیتوانید حرف های درستش را از دروغ هایش تشخیص دهید؟!
نگران نباشید!
اکنون وقت آن فرارسیده است که ابتدا با دلایل دروغگویی کودکان و سپس راههای مقابله با آن بیشتر آشنا شوید .
و بتوانید ریشهی این عمل ناپسند را در وجودش بخشکانید.
در این مقاله 5 راهکار برای رویارویی درست با این پدیده را شرح خواهم داد.
در ابتدا، قبل از آنکه به راههای مقابله با دروغگویی کودکان بپردازیم.
لازم است بفهمیم اصلا چرا کودکان دروغ میگویند؟! دروغ گفتن در کودکان بیشتر در ردهی سنی 6 تا 10 سال دیده میشود.
بطوری که یک کودک 4 ساله بطور متوسط در هر دوساعت یک دروغ ولی یک کودک 6 ساله بطور متوسط در هر 90 دقیقه یک دروغ میگوید!
این مقدار پس از سن 10 سالگی رو به کاهش خواهد رفت.
زیرا کودک خواهد فهمید که دروغگویی عواقب بدی در پی خواهد داشت و خواهد توانست او را خجالت زده و رسوا نماید!
این مراحل سنی بصورت زیر تجزیه میشوند:
در حقیقت اشتباهاتی صادقانه و یا تلاش برای حفاظت از خود و یا علایقشان است.
ممکن است دروغ هایی که میگویند صرفاً دید آنها از دنیای خیالی و آرزهای کودکانهشان باشد.
میتوانند تفاوت دروغ و حقیقت و اینکه کدام یک بهتر است را درک کنند.
بطوری که اگر در محیط خانه یا مدرسه، قوانین واضحی را برای گفتن حقیقت برایشان قرار دهیم، میتوانند بخوبی به این قوانین عمل کرده و دقیقاً تشخیص دهند چه چیز احترام به قوانین و چه چیزی نقض قوانین است.
دروغگویی در این سنین با هدف های خاصی انجام میپذیرد.
دروغ گفتن به منظور پنهان کردن چیزی از والدین، توجیه کارهایی که انجام داده است و یا نداده است و… از دلایل دروغگویی در این سنین هستند
اگر میخواهید فرزندی صادق و راستگو داشته باشید، ابتدا باید خود، اینچنین باشید.
کودکان در سالهای ابتدایی زندگی خود، رفتار، گفتار و کردار والدین خود را میبینند. آنها را ضبط و از آنها الگو برداری میکنند.
به یاد داشته باشید که مغز و چشم و گوش کودکان در هر لحظه در حال ثبت وقایع است.
پس اولین اقدام برای تربیت یک فرزند راستگو، راستگو بودن شما است!
نکتهی دوم، حفظ آرامش و خونسردی درهنگام دیدن اشتباه از کودکان است.
کودکی که در هنگام بروز خطا به سختی تنبیه میشود و یا از فریادها و بداخلاقی های والدینش میهراسد، نمیتواند حقیقت را بگوید.
او ترجیح میدهد که دروغ بگوید تا با گفتن حقیقت و اعتراف به اشتباه خود، مجبور به تنبیه نشود.
هنگامی از از او اشتباهی سر میزند، ابتدا به محل آرامی رفته، تا 10 بشمارید و با چند نفس عمیق آرامش را به وجود خود بازگردانید.
سپس میتوانید با ملایمت از او بخواهید که حقیقت را به شما بگوید و مطمئن باشد که شما همچنان او را دوست دارید!
عصبانیت شما در این هنگام در اصل تمرکز را از دلیل دروغ گفتن او دور کرده و بر روی عکس العمل شما، قرار خواهد داد.
اگر سوالاتی را مطرح کنید که میدانید او در جواب حتماً دروغ خواهد گفت، ( و یا سوالاتی که پاسخشان مشخص است) به او فرصت دروغ گفتن را خواهید داد!
سعی کنید موضع سوالات خود را تغییر دهید.تا او نیز راهی بجز گفتن حقیقت نداشته باشد.
برای مثال اگر از او بپرسید:« تو همهی شکلات هارو خوردی؟».
او به احتمال زیاد به شما خواهد گفت که نخورده است.
زیرا میداند که نباید همهی شکلات ها را بخورد!
اما اگر از او بپرسید:« وقتی همهی شکلاتارو خوردی پوسته هاشو ریختی پشت کمد و یا ریختی توی سطل زباله؟!»
در این هنگام او میداند که شما حقیقت را میدانید و نمیتواند دروغ بگوید .
اکنون باید با بخش بعدی عملی که انجام داده است (پوسته های شکلات ها) روبرو شود.
هنگامی که باچنین چیزی روبرو میشوید، قبل از آنکه عکس العمل خاصی نشان دهید.
باید بفهمید که دلیل دروغ گفتن و یا طفره رفتن وی از گفتن حقیقت چیست؟
قبل از هر اقدامی به او بگویید:« احساس میکنم میخای چیزی رو به من بگی، عزیزم از اینکه حقیقت رو به من بگی میترسی؟!
نباید از گفتن حقیقت ترسی داشته باشی چون حقیقت همیشه بهتر از دروغه!
بیا بشینیم و راجع به اون قضیه باهم حرف بزنیم!» مطمئناً به اطلاعات و حقیقتی که میخواهید خواهید رسید و خواهید توانست راه را برای حقیقت و راستگویی در آینده، باز کنید.
کودکان میتوانند با این حقیقت روبرو شوند که دروغ گفتن، در همهجای دنیا غیر قابل قبول است.
حتی اگر در سن مناسب باشند، میتوانند بخاطر آن معذرت خواهی کنند.
دروغگویی دارای دو نوع پیامد است.
دستهی اول پیامدهای های طبیعی و دستهی دوم پیامدهای منطقی.
پیامدهای طبیعی عواقبی هستند که اجتناب ناپذیر اند و کودک میداند که اگر دروغ بگوید، باید با آن روبرو شود.
مثلا او تمام شکلات ها را خورده است و به دروغ به شما گفته که اینکار را نکرده است.
پیامد این اشتباه و دروغی که گفته است این است که تا مدتی هیچ شکلاتی برای خوردن نخواهد داشت!
پیامدهای منطقی پیامد هایی هستند که میتوانند کودک را به فکر فرو برده و باعث شوند کودک بیشتر بر روی عمل خود فکر کند .
احتمالاً پس از فکر کردن بر روی آن، مسئولیت آن را نیز بپذیرد.
مثلا اگر در هنگام دروغ گفتن فرزندتان، به او بگویید که:« من با این کاره تو ناراحت شدم، اینکارت باعث شد تا بهم استرس وارد بشه، خودت باید یه راهی واسه بهتر شدن من پیدا کنی!»
با اینکار او در مورد اشتباهی که کرده است به فکر فرو خواهد رفت و به فکر جبران اشتباه خود خواهد افتاد.
هنگامی که متوجه شدید که کودکتان قصد دروغ گفتن دارد و یا برای مسئله ای دروغ گفته است.
ابتدا از راستگویی او قدردانی کنید!
به او بگویید:« من واقعا بهت افتخار میکنم که به من حقیقت رو میگی و یا اینکه: خوشحالم که دختر/پسری مثل تو دارم که حقیقت رو میگه!»
این جمله به او خواهد فهماند که شما متوجه کارهای خوب او نیز میشوید و اگر اشتباهی انجام داد میتوانید او را ببخشید.
ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
سایت آموزشی دکتر سمیه سلطانی به شما کمک می کند که مشکل فعلی خود را پیدا کرده و با راه حل هایی آشنا شوید که به نیاز های شما در ارتباط با روابط عاشقی در مسیر ازدواج و تحصیلی پاسخ بدهد.در صورت تمایل برای گفتگو با یک مشاور با تجربه، می توانید از طریق شماره 09913943537 در تلگرام یا واتس آپ هماهنگ بشوید همچنین می توانید پرسش های خود را در مورد این مراحل ارسال کنید تا در اسرع وقت پاسخ تان ارسال شود.
برای عضویت در کانال تلگرام روانشناسی دکتر سمیه سلطانی کلیک نمایید.